't Is alweer een poosje geleden dat hier een blog verscheen, en dat heeft een reden. Toen wij de serie over de vrucht van de Geest afgerond hadden, zijn manlief en ik weer eens na gaan denken over onze Bijbelfeesten. Waarom doen we het? Wat willen we onze kids meegeven? Misschien dat onze kids nog niet helemaal toe waren aan de vrucht van de Geest. Misschien is het belangrijker om hen de grote daden van de Heere te vertellen. Ja, dát is belangrijk! Waarom? Zodat ze hun hoop op God zouden stellen. (Zie Deuteronomium 6 en Psalm 78).
Oké, daar waren we het over eens. Nu de vraag: hoe gaan we dat doen? We kwamen op het idee om dit te doen aan de hand van het leven van een Bijbelse persoon: Mozes.
Maarrr, toen keek ik op de blog van mijn lieve vriendin Mirjam - en zag dat zij ook bezig is met een serie over Mozes. Wat nu? Moeten wij dan iets anders kiezen? Nee, daar was mijn man heel duidelijk in. We hebben dit biddend besloten. Moet ik dan maar stoppen met bloggen? Eerst maar een mailtje naar Mirjam met het probleem. Ik kreeg een lief mailtje terug, waarin o.a. stond: "we zijn niet elkaars concurrenten".
Ik ga door met bloggen, omdat ons gezin uniek is. Omdat ik het ook fijn vind als ons archief niet onderbroken wordt. Omdat ik denk dat het voor anderen toch tot zegen en inspiratie kan zijn.
Gisteren hadden we ons tweede Bijbelfeest over Mozes, dat hij die Egyptenaar dood sloeg en verborg in het zand, en dat hij daardoor uiteindelijk moest vluchten. Het was een heel eenvoudig Bijbelfeest, zonder intro en zonder verwerking (en zonder foto's). Maar wel heel waardevol. Ik had ook echt de tijd genomen om het Bijbelverhaal goed voor te bereiden. Dit was wel een les voor mij. Het hoeft er niet 'gelikt' uit te zien, er hoeft geen prachtige blog over te verschijnen. Uiteindelijk gaat het om de inhoud, raakt die het hart van de kinderen?
Misschien is dit ook een bemoediging voor jou, als het soms niet op rolletjes loopt. Of als je denkt: bij een ander ziet het er altijd leuker uit. We leven niet voor anderen! We hebben straks verantwoording af te leggen aan onze hemelse Vader. Gisteren hoorde ik een prachtige preek. Ik heb dit onthouden: je roeping is datgene aan verantwoording wat God jou heeft gegeven. Het hoeft niet zo groots en interessant of ver weg te zijn. Kijk om je heen, kijk in de ogen van je kinderen, en rén! (1 Kor.9:24)
Binnenkort trouwens toch nog een blogje hoor, over het eerste stukje uit het leven van Mozes :-)
