Bijbelteksten memoriseren

Vandaag geen blog over Bijbelfeest, maar over het leren van Bijbelteksten. Elizabeth George, (je weet wel, van het boek 'Een vrouw naar Gods hart') heeft hier hele mooie dingen over geschreven. Lisanne heeft daar ook over geblogd. Klik klik. Ik ga er daarom niet al te uitgebreid op in. Als je het boek hebt, raad ik je echt aan om hoofdstuk 9 te lezen. Hieronder vind je een citaat dat het belang weergeeft van het memoriseren van Bijbelgedeelten.

De vader van Corrie ten Boom had eens tegen haar gezegd: 'Meisje, vergeet nooit dat elk woord dat je uit je hoofd geleerd hebt een waardevol stuk gereedschap is dat God door jou heen kan gebruiken.' Gods Woord was inderdaad een wapenrusting voor Corrie en het hielp haar de pijn en de verschrikkingen van het concentratiekamp te doorstaan.

Wij leerden al een poosje Bijbelteksten aan, maar er zat geen gewoonte of routine in. Daar moest verandering in komen. Ik hoorde van Charlotte Mason en was meteen enthousiast. In dit filmpje zie je hoe het werkt. Ik kan het niet beter uitleggen. 

Zelf gebruiken we een adressenbakje met bijbehorende kaartjes van de Hema. Enige nadeel is dat je dan maar 26 tabkaartjes hebt. Nu zitten wij voorlopig nog niet aan de 26 Bijbelteksten, en tegen die tijd kopen we er nog wel een paar kaartjes bij. Elke ochtend na het ontbijt zeggen we de teksten op, en het wordt nu al  een routine. Zowel voor de kids (ja, ook die van net 2 doet al mee), als voor ons zelf. "Ik berg Uw woord in mijn hart, opdat ik tegen U niet zondige." Psalm 119 vers 11

Ik kan het niet laten... nog 1 citaat dan.

In Deuteronomium 6:6-7 zegt God het volgende tegen ouders: 'Wat Ik u heden gebied, zal in uw hart zijn, gij zult het uw kinderen inprenten en daarover spreken, wanneer gij in uw huis zit, wanneer gij onderweg zijt, wanneer gij nederligt en wanneer gij opstaat.' Allereerst vullen de vader en moeder hun eigen hart met het Woord van God (vs 6) en vervolgens onderwijzen ze hun kinderen op vastbesloten en toegewijde wijze, telkens wanneer zich in het leven van alledag een gelegenheid hiertoe voordoet (vs 7).

Klik hier voor nog een leuk knutselwerkje over dit onderwerp.

Paasfeest

Afgelopen maandag hebben we het paasfeest met de kinderen gevierd. Van tevoren had ik een idee, wat we uiteindelijk niet uitgevoerd hebben. We hadden een kruis met een lam neergezet. (Zie dit bericht). De bedoeling was om elke keer een steentje bij het kruis neer te leggen als we gezondigd hadden. In de praktijk gebeurde dit echter niet. Het zondigen wel, maar het steentje neerleggen niet... Wel zo eerlijk om dat hier ook neer te zetten. Zo zie je dat je soms goede ideeën kunt hebben, maar dat de uitvoering niet gaat zoals je verwacht. 

Maar goed, we wilden dus met het paasfeest de steentjes in de rivier gooien. Voorgoed weg. Vergeven. Verboden te vissen. Dit hebben we nu niet gedaan, omdat het hele idee niet echt leefde. Misschien volgend jaar wel. Hopelijk komen er nog heel veel jaren waarin we met elkaar de lijdenstijd mogen beleven.

We begonnen ons Bijbelfeest met het maken van opstandingsbroodjes (idee kwam ik tegen op verschillende andere blogs). Men neme witte marshmellows, boter, suiker en kaneel, croissantdeeg. De marshmellows insmeren met boter, daarna door de suiker en kaneel rollen en op het croissantdeeg leggen. Daarna heel goed dichtvouwen! Terwijl we dit deden, vertelde ik over de begrafenis van de Heere Jezus: Hij werd ook gezalfd met specerijen en in doeken gewikkeld. 

Intussen gingen de broodjes de oven in, en vertelde ik het opstandingsverhaal. Ik legde de nadruk op het gedeelte van Maria Magdalena. De zaterdag daarvoor had ik dit ook op de kinderclub verteld (in Rotterdam, Tarwewijk, dus nogal ander publiek :-). Joas was er voor het eerst bij op de club. Het was dus de tweede keer dat hij het verhaal hoorde, maar herhaling is niet verkeerd, zeker niet bij jonge kinderen!

Toen het verhaal was afgelopen, was ook de oven klaar. Joas mocht zelf het broodje opensnijden. En kijk nou eens? Het graf is leeg! De dood heeft niet het laatste woord. Jezus is sterker dan de dood. Halleluja!

Goede Vrijdag

Vrijdagmiddag hebben we met elkaar nagedacht over het sterven van de Heere Jezus. We begonnen met een objectles. Joas stond op het 'eiland' in de keuken, en we vroegen of hij op de barkruk kon komen. Dat lukte natuurlijk niet. Het eiland stelde de aarde voor, en de barkruk de hemel. Er is een afstand tussen God en ons, die kunnen we niet overbruggen. 

 Toen pakten we het kruis en ja, zo kon je er wel komen! We hebben de Heere Jezus nodig, het kruis brengt verzoening tussen God en ons. Het was een beetje spannend om erover heen te lopen. Weer een mooie les: het is ook een beetje spannend om te gaan geloven, je over te geven, te vertrouwen... 

 Daarna vertelde papa het Bijbelverhaal. Ik vond het fijn dat mijn man dit wilde doen. Het Bijbelonderwijs is toch een verantwoordelijkheid van ons samen. En Joas luisterde heel goed, dat zegt genoeg :-)

Tot slot maakte Joas (en later Levi) een mooi schilderij met vrolijke kleuren. Want het was natuurlijk wel een verdrietig verhaal, maar toch ook een blij verhaal. Als de Heere Jezus Zijn leven niet had gegeven, kon het echt nooit meer goed komen tussen de Heere en ons. Wat een liefde dat de Vader Zijn Zoon gaf, en de Zoon Zijn leven. Zullen wij dan ook niet ons leven toewijden aan Hem?

Pesachmaaltijd

Maandagavond hebben we bij vrienden de Pesachmaaltijd gevierd. Het was fijn! We hebben gezongen, gebeden, uit de Bijbel gelezen. De kinderen werden gezegend door de gastheer. De gastvrouw vertelde het verhaal uit Exodus 12 (beeldend!). Ik vond het heel mooi dat de kinderen er helemaal bij betrokken werden door vragen aan hen te stellen, maar ook door bekende Bijbelteksten en liedjes. 

Hieronder een impressie in woord en beeld.

 bloed aan de deurpost

handen wassen (reiniging)

sederschotel: geroosterd lamsbotje, zout water en radijs (tranen), charoset (leem voor de stenen - zoet), witlof (bitter - slavernij)

10 plagen opnoemen, bij elke plaag een druppel wijn op je servet 

Lennart dankt voor de matze 

stukje matze zoeken

"Want zo dikwijls als u dit brood eet en deze drinkbeker drinkt, verkondig de dood van de Heere, totdat Hij komt."

Kom Heere Jezus, ja kom haastig!

Jezus in Gethsemané

Zojuist een Bijzonder Bijbelfeest Beleefd. 

Ja, echt met 3 hoofdletters. 

Toen mijn man en ik erover spraken wat we deze zondag zouden doen, wilden we graag de liefde van God de Vader benadrukken. Heel vaak als het over het lijden en sterven van de Heere Jezus gaat, gaat het ook direct over onze zonden en de straf die wij hadden verdiend. Terecht. Maar Gods oneindige liefde sneeuwt daardoor misschien soms een beetje onder. Daarom hebben we ervoor gekozen om de bekende tekst uit Johannes 3 vers 16 aan te leren. God had de wereld zó lief dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft. (Het tweede stukje komt nog.) Wij wonen daar op dat kleine stukje. Maar hier en daar en overal wonen ook mensen. Zoveel mensen. God heeft ze allemaal lief, en wil dat ze gered worden. Dat ze in Hem gaan geloven. En dat kan alleen omdat Hij Zijn Zoon gaf.

Daarna vertelde ik het verhaal van de Heere Jezus in Gethsemané. We gebruikten lego-poppetjes om het uit te beelden. Dat kwam de betrokkenheid van Joas zeker ten goede! Bij het gedeelte over het gebed heb ik het uitgebreid gehad over Gods wil. God wil dat alle mensen zalig worden (1 Timotheus 2:4). Hij wil dat iedereen in Hem gelooft, gelukkig wordt. Maar dat kan alleen als de Heere Jezus Zijn leven zou geven. Het tweede stukje van de aangeleerde tekst paste hier ook mooi bij: "opdat een ieder die gelooft..." 

Ook het verraad van Judas en de gevangenneming hebben we summier verteld. Daarna hadden we nog een mooi gesprekje. Voor ons komt ook de dag dat we moeten sterven. Joas zei soms als het over sterven in het algemeen ging: maar nu hoeft dat niet meer hè, want de Heere Jezus is gestorven. Voorzichtig heb ik verteld dat wij toch ook moeten sterven. Joas zei: "Als ik groot ben, wil ik sterven." Ik heb geprobeerd uit te leggen dat sterven niet erg is als je in de Heere Jezus gelooft. Want dan mag je altijd bij Hem zijn. "Ik wil niet sterven want dat vind ik eng." We hebben eerlijk gezegd dat papa en mama dat ook een beetje eng vinden, omdat je niet precies weet wat er dan gebeurt. Maar dat je dan ook mag bidden, net als de Heere Jezus. Hij vond het ook 'eng'. En als je weet dat je daarna voor altijd bij de Heere Jezus mag zijn - "eeuwig leven hebt", nooit pijn of verdriet, dan is het tóch goed! Toen ging zijn gezichtje toch een beetje glimmen. Daarna hebben we nog samen gebeden. Het was een kostbaar moment en het ontroerde me, omdat Joas zo eerlijk was. Omdat we samen over deze dingen kunnen praten en bidden. Omdat we onze kinderen op deze manier écht bij de Heere Jezus mogen brengen.

Zie het Lam van God...

Wat was het een mooi Bijbelfeest, vorige week zondag. Heel eenvoudig, maar de kern van het evangelie mocht echt klinken. We begonnen met een filmpje over een lief lammetje. Die hadden de kinderen pas ook gezien en geknuffeld op de Mekkerstee in Ouddorp. De kinderen kregen allebei een knuffellammetje om wat te doen te hebben onder het verhaal. Ik vertelde uit Exodus 12 de geschiedenis van de uittocht.

“Papa, wat gaat u doen?” “Ik zoek een lammetje uit. Die mag een tijdje bij ons in huis wonen.” “Waarom?” “Dat moet van de Heere, heeft Mozes gezegd”. “Moet het dan altijd bij ons blijven wonen?” “Nee, over 4 dagen moeten we het lammetje slachten, dood maken en het vlees opeten.” “Ach, wat zielig.” “Nee, dat is niet zielig. Zal ik het eens uitleggen?”

Intussen lieten we plaatjes zien van het lam dat geslacht werd (zie foto) en van de deurposten met bloed.

"Nu hebben we geen bloed van een lammetje meer nodig hè. Maar we hebben wel het bloed van de Heere Jezus nodig om gered / gereinigd te worden van onze zonde. Toen de Heere Jezus geboren was, zei iemand (Johannes) over Hem: Zie het Lam van God, dat de zonden van de wereld wegneemt. Mooi hè. Eigenlijk moest die oudste jongen sterven hè, maar dat hoefde niet omdat het lammetje in zijn plaats gestorven was. En eigenlijk moeten jij en ik sterven hè, wij hebben straf verdiend om onze zonde. Maar de Heere Jezus is in onze plaats gestorven, Hij heeft onze straf gedragen op het kruis. Daar mogen we Hem elke dag voor danken. Ook nu!"

Joas luisterde heel aandachtig. We maakten een knutselwerkje, wat ze erg leuk vonden om te doen. Ook zetten we een kruis neer met een lammetje en steentjes. Elke keer als we zondigen, mogen we een steentje bij het kruis leggen. Onze zonden belijden aan de Heere Jezus.

Aan tafel bij de maaltijd zijn ook precies de lijdensverhalen aan de beurt. Van de week, toen ik hem op bed legde, begon Joas erover. Het was mooi om zo samen, in alle rust, het verhaal met hem door te nemen. En ook om misstanden weg te nemen. Want hij dacht dat de soldaten bloed aan het kruis gingen smeren. Ik snap wel waar die gedachte vandaan kwam...

PS. Gedeelten voor dit bijbelfeest zijn geïnspireerd door geloof-huwelijk-gezin.blogspot.nl Dank, Mirjam :-)